Στις 22 Δεκεμβρίου πραγματοποιείται το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, μια εποχή όπου ο Ήλιος «παραμένει ακίνητος» και οι εποχές αλλάζουν.
Το Ηλιοστάσιο φέρνει τη μικρότερη ημέρα του χρόνου, όπου μας ενθαρρύνει να εισέλθουμε στη σκοτεινή πλευρά της ψυχής μας.
Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο είναι μια ιδιαίτερα ευαίσθητη ημέρα όπου μπορούμε να νιώσουμε ακόμα πιο συντονισμένοι με τις ενέργειες γύρω μας.
Πιστεύεται επίσης ότι στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο, το πέπλο μεταξύ αυτού του κόσμου και των ανώτερων διαστάσεων είναι επίσης ακόμα πιο λεπτό. Επομένως, μπορούμε να αξιοποιήσουμε τις γαλαξιακές ενέργειες και τις αγγελικές σφαίρες ακόμα πιο εύκολα.
Το Ηλιοστάσιο του Δεκεμβρίου σηματοδοτεί επίσης την κίνηση του Ήλιου στο ζώδιο του Αιγόκερου.
Στις 22 Δεκεμβρίου, βιώνουμε τη μικρότερη ημέρα και τη μεγαλύτερη νύχτα του έτους. Οι αυξημένες ώρες του σκότους μας καθοδηγούν να εισέλθουμε στη σκοτεινή πλευρά της ψυχής. Μας καθοδηγούν να εισέλθουμε στον εσωτερικό μας κόσμο και να ακούσουμε τις λεπτομερείς αναταραχές της ύπαρξής μας.
Μερικές φορές μόνο στο σκοτάδι μπορούμε να αισθανθούμε αληθινά άνετα με τον εαυτό μας. Όταν το φως του Ήλιου πέφτει πάνω μας, μπορεί να νιώθουμε εκτεθειμένοι, να νιώθουμε ότι χρειάζεται να κάνουμε κάτι ή ότι χρειάζεται να υπάρχουμε με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο.
Όταν τα φώτα σβήνουν, όταν είμαστε μόνο εμείς, μόνοι με τις σκέψεις μας τα μεσάνυχτα, τότε μπορούμε πραγματικά να βουτήξουμε βαθιά στον πυρήνα μας και να έρθουμε αντιμέτωποι με μια νέα αλήθεια για το ποιοι είμαστε.
Δεν σημαίνει ότι ντρεπόμαστε για το ποιοι είμαστε υπό το λαμπερό φως του Ήλιου. Γιατί και αυτό αποτελεί μέρος μας. Αλλά αν παραμείνουμε εκεί για πάρα πολύ καιρό, έχουμε την τάση να αποσυνδεόμαστε. Οπότε, το Σύμπαν καλωσορίζει τη μεγαλύτερη νύχτα του έτους.
Στις 22 Δεκεμβρίου, είναι μια ευκαιρία για όλους μας να εισέλθουμε στο σκοτάδι. Είναι η στιγμή να απομακρυνθούμε από το προσκήνιο και να καθίσουμε με τον εαυτό μας και τη δική μας αλήθεια.
Δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε αυτήν την αλήθεια σε κανέναν ή να την τυλίξουμε με ένα χρωματιστό χαρτί και να τη στολίσουμε με έναν όμορφο φιόγκο. Δεν χρειάζεται να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματά μας ή ακόμα και να τα καταγράψουμε για να τα αναλύσουμε. Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι απλά να καθίσουμε μαζί τους και να επιτρέψουμε σε αυτά να υπάρχουν.
Στο σκοτάδι, οι σκέψεις μας δεν έχουν σημασία. Είναι τα συναισθήματά μας που πραγματικά μπορούν να λάμψουν. Είναι η συναισθηματική μας φωνή που έχει την ευκαιρία να μιλήσει και χρειάζεται να της επιτρέψουμε να ακουστεί.
Ας ξεχάσουμε τις ταμπέλες και τις κριτικές του νου. Ας επιτρέψουμε στον εαυτό μας να αισθανθεί με τη δύναμη της καρδιάς.
Όταν καθόμαστε στο σκοτάδι και απλά επιτρέπουμε να είμαστε, να υπάρχουμε τότε ποια αισθήματα εμφανίζονται; Ποια δυσφορία μεγαλώνει; Τι συμβαίνει όταν απλά επιτρέπουμε να υπάρχουμε;
Η νύχτα του Χειμερινού Ηλιοστασίου μας καλεί να παραδοθούμε σε αυτό. Μας ενθαρρύνει να κάνουμε πρακτική στο να σταματήσουμε να μιλάμε και απλά να αρχίσουμε να ακούμε.
Χρειάζεται να βρούμε την ακινησία, την ηρεμία. Όταν το κάνουμε αυτό, τότε θα μπορέσουμε να εισέλθουμε σε μια νέα δύναμη, σε μια νέα αλήθεια για το ποιοι πραγματικά είμαστε. Μπορούμε να αξιοποιήσουμε τις ενέργειες αυτής της σημαντικής νύχτας με μια όμορφη τελετουργία.
Να έχετε ένα όμορφο Χειμερινό Ηλιοστάσιο!
Εάν θεωρείτε το άρθρο ενδιαφέρον θα ήθελα να σας ενημερώσω για τo “Τελευταίος Διαλογισμός 2019 – Η Εποχή του Αιγόκερου” που πραγματοποιείται τη Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου
Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ