Το Όρος της Αθανασίας
Σε ένα διήγημα του 10ου αιώνα εμφανίζεται η πρώτη γραπτή αναφορά στο όρος Φούτζι. Έχει ως ηρωίδα μια κοπέλα ονόματι Καγκούγια, που καταγόταν από τη Σελήνη και είχε απορρίψει την πρόταση γάμου που της είχε κάνει ο αυτοκράτορας. Μια νύχτα του Αυγούστου με Πανσέληνο ένα έντονο φως ρούφηξε την Καγκούγια και οι άνθρωποι της Σεληνης την πήραν πίσω στο σπίτι της.
Ο αυτοκράτορας, ερωτευμένος ακόμα, έγραψε ένα γράμμα για την κοπελα και έδωσε εντολή
σ' ένα στρατιωτικό απόσπασμα να μεταφέρουν τα λόγια του στην κορυφή του όρους Φούσι (που σημαίνει στα Ιαπωνικά «χωρίς θάνατο») , στο μερος που οι αρχαίοι Ιάπωνες γνώριζαν ότι βρισκόταν πιο κοντά στη Σελήνη.
Όταν οι στρατιώτες έφτασαν στην κορυφή, έκαψαν το γράμμα με την ελπίδα ότι ο καπνός θα έφτανε μέχρι τη Σελήνη και τα λόγια του αυτοκράτορα θα μπορούσαν να διαβαστούν από την Καγκούγια. Μαζί με το γράμμα έκαψαν και το ελιξίριο της αθανασίας, αφού ο αυτοκράτορας δεν επιθυμούσε να ζήσει για πάντα.
Η λέξη φουσι σημαίνει «χωρίς θάνατο» ή «αθάνατος». Με τον καιρό η προφορά εξελίχθηκε σε Φούτζι (γεμάτος, πλούτος, στρατιώτης) παραπέμποντας στους ηρωικούς στρατιώτες που ανέβηκαν μέχρι την κορυφή για να μεταφέρουν το μήνυμα ως τη Σελήνη.
Από τότε πιστεύεται πως όταν εκρήγνυται το όρος Φούτζι, ο καπνός μεταφέρει τα λόγια του αυτοκράτορα στον δορυφόρο μας για να επικοινωνήσει με την Καγκούγια, αντιπροσωπεύοντας τον έρωτα και την αιώνια ελπίδα να γίνει το αδύνατο δυνατό.
Πηγή: Η Μέθοδος Ικιγκάι, Γκαρθία & Μιράλλιες, Εκδόσεις Πατάκη