To σχολείο ξεκίνησε και μαζί το πρωινό βιαστικό ξύπνημα τόσο για τα παιδιά όσο και για τους γονείς! Όλοι οι γονείς προσπαθούν όσο είναι δυνατόν να αποχαιρετήσουν τα παιδιά τους λέγοντας “σ’αγαπώ” και “να έχεις μια όμορφη μέρα” καθώς εκείνα ψάχνουν τη τσάντα τους και ότι άλλο έχουν ξεχάσει.
Παρόλα αυτά υπάρχει λύση που μπορεί να σας βοηθήσει να δημιουργήσετε την αίσθηση της αγάπης, της ηρεμίας και της χαράς στην πρωινή ρουτίνα του παιδιού σας έτσι ώστε να μπορείτε να πετύχετε πραγματικά το στόχο σας! Να ξυπνάτε και να ξεκινάτε την ημέρα σας όλοι με ηρεμία και χαρά.
Βάλτε το ξυπνητήρι να χτυπήσει δεκαπέντε λεπτά νωρίτερα από την καθορισμένη ώρα.
Πέντε λεπτά για να απολαύσετε την ηρεμία του πρωινού πριν ξεκινήσει “ο αγώνας δρόμου”. Δέκα λεπτά για την Ειδική Ώρα, πριν ξεκινήσετε όλοι να ετοιμάζεστε. Το πρώτο πράγμα που μπορείτε να έχετε το πρωί είναι μια εκπληκτικά αποτελεσματική στιγμή σύνδεσης με τα παιδιά σας, ειδικά όταν τα παιδιά θα σας ξαναδούν αργά το μεσημέρι ή το απόγευμα.
Γεμίστε τα με την ζεστή και παιχνιδιάρικη σας προσοχή πριν ανησυχήσετε για το ισορροπημένο πρωινό τους.
Βεβαιωθείτε ότι όλοι στο σπίτι γνωρίζουν ότι είναι αγαπητοί και καλοδεχούμενοι σε αυτήν τη νέα ημέρα, πριν οποιαδήποτε από τις πολυάριθμες πρωινές υποχρεώσεις τραβήξουν την προσοχή σας. Ακόμα και δέκα λεπτά από την αμέριστη προσοχή σας μπορούν να ενισχύσουν ένα παιδί που είναι ανήσυχο για το πρωινό σχολικό ξύπνημα.
Τα παιδιά συχνά βιώνουν τον ύπνο ως αποχωρισμό. Πολλά από τα συνηθισμένα πρωινά συναισθήματα (όπως όταν αγχώνονται, χασομερούν, τεμπελιάζουν, χαζεύουν) είναι συχνά η απροθυμία του παιδιού να αποχωριστεί την επανένωση μαζί σας μετά από το ολονύχτιο ταξίδι του στην Ονειροχώρα.
Το να επιτρέπετε σε ένα παιδί να βιώσει το πρωινό του ξύπνημα ως μια χαρούμενη επανένωση και όχι ως μια έντονη αποσύνδεση προς έναν ακόμη αποχωρισμό, μπορεί να αλλάξει θετικά όλη την ενέργεια στο σπίτι και να του ορίσει ένα μονοπάτι προς μια πιο ευτυχισμένη μέρα.
Θα εκπλαγείτε με το πόσο πιο αποτελεσματικά και συνεργατικά μπορεί να γίνουν τα παιδιά όταν η ανάγκη τους για στοργική σύνδεση δίνεται ως βασική προτεραιότητα. Ένα ευτυχισμένο, γεμάτο αυτοπεποίθηση παιδί είναι πολύ πιο εύκολο να βγει έξω από την πόρτα του σπιτιού για να αντιμετωπίσει τις πολυάσχολες δραστηριότητες της ημέρας. Και ένα παιδί που αισθάνεται συναισθηματικά συνδεδεμένο και χαλαρό είναι πιο ικανό να μεταβεί στο σχολικό περιβάλλον και να απορροφήσει την καθημερινή μάθηση.
Το παράδειγμα μιας μαμάς και της 7χρονης κόρης της
“Όταν η κόρη μου ξεκίνησε τη σχολική χρονιά μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, της φάνηκε πολύ δύσκολη η αλλαγή και γενικά η συνήθεια για τη νέα ρουτίνα ήταν δύσκολη για όλους μας. Ήμασταν συνηθισμένοι στα χαλαρά μας πρωινά, όπου η κόρη μου θα κοιμόταν μέχρι να ξυπνήσει μόνη της. Όταν ξυπνούσε, καθόταν με τις πιτζάμες της και έπαιζε για λίγο και δεν ανησυχούσαμε για πρωινό μέχρι που μας έλεγε ότι πεινούσε.
Φυσικά το ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς τα άλλαξε όλα αυτά! Τώρα έπρεπε να δίνω οδηγίες όλο το πρωί: Είναι ώρα να σηκωθείς, έλα να φας το πρωινό σου, πρέπει να βουρτσίσεις τα δόντια σου, ντύσου και το χειρότερο από όλα: Δεν έχουμε χρόνο να παίξουμε, πρέπει να φύγουμε! Όλα αυτά συνέβαιναν ακόμα κι αν εγώ ένιωθα χαλαρή ότι θα προλάβουμε και θα είμαστε στην ώρα μας στο σχολείο. Δεν άρεσε καθόλου αυτό το σενάριο στην κόρη μου. Εκνευριζόταν πολύ εύκολα και είχε πολλά ξεσπάσματα για ασήμαντα θέματα όπως τα παπούτσια που ήθελε να φορέσει ή αν έβαλα γάλα στα δημητριακά της (ή όχι!).
Κατάλαβα ότι ήταν σημαντικό να ακούσω τα συναισθήματά της και ήταν εντάξει να το κάνω αυτό (τις περισσότερες φορές). Αλλά ακόμα ένιωθα σαν λοχίας που δίνει εντολές στους στρατιώτες. Ήταν ένας ψυχοφθόρος τρόπος για να ξεκινάμε όλοι την ημέρα μας!
Αφού δοκίμασα την Ειδική Ώρα για πέντε λεπτά κάθε βράδυ για 1 εβδομάδα, ένιωσα ότι μπορούσαμε να δοκιμάσουμε την Ειδική Ώρα και στα πρωινά.
Ήδη είχαμε την Ειδική Ώρα πολλές φορές σε άλλες στιγμές μέσα στην εβδομάδα (και με μένα και με τον μπαμπά της), αλλά συνήθως με μεγαλύτερη διάρκεια. Δεν πίστευα ότι ο μικρός χρόνος των 10 λεπτών θα ήταν χρήσιμος, αλλά σίγουρα φαινόταν να αξίζει τον κόπο.
Φτιάξαμε με τον σύζυγο μου ένα διάγραμμα με φωτογραφίες όλων των πραγμάτων που χρειάζεται να κάνουμε το πρωί, συμπεριλαμβανομένης της Ειδικής Ώρας. Καθώς φτιάχναμε το διάγραμμα, σκεφτόμασταν πού να βάλουμε την Ειδική Ώρα στην πρωινή μας ρουτίνα.
Ο πειρασμός ήταν να την βάλουμε εφόσον όλα τα “πρέπει” θα είχαν ολοκληρωθεί, αλλά συνειδητοποιήσαμε μέσα από τις συνεδρίες Συμβουλευτικής ότι για να χτίσουμε μια καλή παρούσα σύνδεση με την κόρη μας θα ήταν καλύτερα η Ειδική Ώρα να είναι το πρώτο πράγμα που θα κάναμε στην ημέρα μας.
Οι αλλαγές ήταν τεράστιες. Εκεί όπου πριν καιρό το να σηκωθεί από το κρεβάτι ήταν ένας μεγάλος αγώνας, τώρα όταν ξυπνάει (ακόμα και αν χρειαστεί να την ξυπνήσουμε εμείς γλυκά), αναπηδάει και λέει: Ας κάνουμε την Ειδική Ώρα! Οι αγώνες μας για να ντυθούμε και να είμαστε έτοιμοι στην ώρα μας μειώθηκαν σημαντικά.
Τώρα όταν χρειάζεται να την κάνω να κινηθεί πιο γρήγορα απλά της ζητάω να κοιτάξει το διάγραμμα και να μου πει τι χρειάζεται να κάνει στη συνέχεια. Δεν χρειάζεται πια να είμαι ο λοχίας για να ντυθεί, να βουρτσίσει τα δόντια κτλ απλά αν χρειαστεί μπορώ να προσφέρω κάποια βοήθεια.
Βέβαια ακόμα έχουμε κάποιες μέρες στις οποίες για να βγούμε έξω από την πόρτα είναι ένας αγώνας, αλλά μικρός αγώνας και πολύ πιο ομαλός. Το σημαντικό είναι ότι σε όλη αυτήν την προσπάθεια έχει ενεργό ρόλο και ο μπαμπάς της κάτι που κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρουσα την Ειδική Ώρα για την κόρη μου.
Τώρα πια, αφιερώνουμε πέντε λεπτά γεμάτα αγάπη και στοργή στο πρωινό μας ξεκίνημα ως προτεραιότητα για τη σύνδεση με την κόρη μας. Και μια όμορφη και χαρούμενη ημέρα ακολουθεί! “